HOE PROBEERDE VAN GOGH ZICHZELF TE DODEN

BULLIT 1 en 2 
 
Vincent van Gogh verwondde zich op 27 juli 1890 door met een pistool in zijn borst te schieten, in het veld net buiten het dorpje Auvers sur Oise zoals het verhaal gaat.
Ongeveer 6-8 uren later strompelde hij naar zijn logement bij Gustave Ravoux en kroop in zijn bed omdat hij blijkbaar door de avondlucht weer bij kennis was gekomen en het schot niet dodelijk was op dat moment.
Op 28 juli zou hij toch daar sterven na 30 uren, 37 jaren oud, in het bijzijn van zijn broer Theo die was gewaarschuwd en hem vanuit Parijs meteen ging bezoeken.
30 juli zou hij begraven worden in de heuvels bij Auvers omdat een zelfmoord niet toestond hem op een kerkhof te begraven.
Vincent was net ontslagen uit het krankzinnigengesticht van St. Remy op 20 mei 1890; dokter Peyron had hem genezen verklaard.
Na 3 dagen Parijs bij zijn broer Theo is hij per trein naar Auvers vertrokken en zou in de  resterende maanden ongelooflijk productief zijn.

Adeline Ravoux, de 13 jarige dochter van Gustave Ravoux  de logementhouder, geeft in een verslag indertijd weer dat ze Vincent na de lunch zag vertrekken met zijn ezel, canvas en schildersspullen. 
Het verwonderde haar dat Vincent niet zoals gewoonlijk terugkeerde voor de avondmaaltijd, wat wel zijn gewoonte was.
Ze kende het gedrag van Vincent omdat ze een paar keer voor hem geposeerd had en beschreef hoe angstwekkend hij haar bekeek als hij schilderde.
Hij stak steeds zijn hoofd naar voren zoals vogels dat doen.
Ook zijn verminkte oor was afschrikwekkend voor haar en er werd verteld dat het net een gorilla-oor was of eruitzag zoals een boze kat. 
Ook getuigen hadden gezien dat Vincent met dichtgeknoopte jas al strompelend terugkeerde in de schemering van de avond.
Hij is meteen naar zijn kamer gegaan en Gustave hoorde hem kreunen en ging een kijkje nemen.

Adeline wachtte onder aan de trap.
Vincent lag opgerold in zijn bed en bij navraag wat er gebeurd was heeft Vincent zijn hemd omhoog getrokken om een kleine kogelwond van het formaat van een flinke erwt te laten zien, die echter nauwelijks bloedde.
Hij vertelde dat hij zich verwond had met een revolver in het korenveld en vroeg om medische assistentie. 
Aanvankelijk werd dokter Mazery gehaald die constateerde dat de kogel niet was uitgetreden en waarschijnlijk in de ruggengraat was vast komen te zitten.
De wond in zijn buik was vlak onder de ribbenkast en de kogel moet door het zachte weefsel zijn gegaan en onmogelijk te verwijderen. 

De politie werd erbij gehaald en vroeg hem of hij zelfmoord had willen plegen, wat een strafbaar feit was. 
Vincent antwoordde : "Ja ik denk het wel."

Het pistool is niet teruggevonden, ook door Vincent zelf niet, en zelfs de rest van de schildersspullen en  zijn schildersezel waren verdwenen.
Het onderzoek heeft verder niets opgeleverd . 

Ravoux wilde broer Theo waarschuwen in Parijs, echter Vincent wilde het adres niet geven.
In het logement woonde naast Vincent een 23 jarige andere Nederlandse kunstenaar, Anton Hirschig die op verzoek van Theo ook naar Auvers was gekomen om wat gezelschap te bieden. 
Dit liep op een verkeerde beslissing uit want Anton vond Vincent een slechte droom of nachtmerrie en was zelfs bang van hem.
Hirschig verhaalde in 1934 dat hij Vincent had gezien in zijn kleine bed  op zolder en dat hij verschrikkelijk veel pijn gehad moet hebben.
Deze Anton is Theo het bericht gaan brengen, waarop Theo meteen Vincent ging bezoeken.
Volgens Ravoux hoorde hij ze Nederlands praten. 
Theo vond Vincent, zijn pijp rokend en rechtop in bed en zoals hij later aan zijn vrouw Jo Bongers laat weten dat het aanvankelijk niet zo erg leek als hij gedacht had.
Ondertussen was ook vriend en behandelend psychiater dr. Paul Gachet (tekening van dr. Gachet) van van Gogh) en weduwnaar op bezoek geweest, samen met zijn zoon, echter hij was geen medische dokter en wist niet wat te doen.
Uren later zou Vincent sterven in de armen van zijn broer Theo met de woorden "Ik wilde dat ik zo heen kon gaan." 

Later zou blijken dat Vincent nog een onverstuurde brief van 23 juli naar Theo op zak had met o.a. de woorden uit het 2e gedeelte . 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"Maar toch waarde broer, is het zoals ik je altijd heb gezegd en ik zeg het nogmaals in alle ernst die wellicht wordt ingegeven door de inspanningen van de geest die er voortdurend op gericht is de dingen zo goed mogelijk te doen. 
Ik zeg je nogmaals dat ik altijd van mening zal zijn dat jij iets anders bent dan een eenvoudige handelaar in Corats, dat jij via mij deel hebt aan de productie zelf van sommige doeken die zelfs in ontreddering hun kalmte behouden. 
Want zo staat het met ons en dat is alles of tenminste het belangrijkste wat ik te zeggen heb op een moment van betrekkelijke crisis.
Op een moment dat de verhoudingen tussen handelaren in schilderijen van overleden en levende kunstenaars erg gespannen zijn. 
Welnu, mijn werk, daarvoor riskeer ik mijn leven en het heeft me de helft van m’n verstand gekost -goed- maar jij bent niet een van die handelaren in mensen; voor zover ik weet en voor zover ik kan beoordelen, vind ik dat je echt met menselijkheid handelt, maar wat wil je………………."


De begrafenis werd in allerijl door Theo geregeld omdat de pastoor een kerkelijke begrafenis weigerde voor een zelfmoordenaar.
Nog vlug werden kaarten gedrukt en berichten verstuurd.
Een kist, afgedekt met een laken, beladen met zijn geliefde zonnebloemen  is op het biljart geplaatst en de muren werden vol gehangen met de schilderijen van Vincent. 
In het schuurtje achter het logement was de opslagplaats van schilderijen waarvan sommigen nog nat waren en stonden te drogen.
Vele vrienden en ondertussen ook beroemde kunstenaars waren gekomen om de begrafenis bij te wonen en vriend Bernard deed verslag daarover.
Uiteindelijk is, op een kar, de stoet vertrokken naar de heuvels achter de Notre Dame D’ Auvers en werd een graf gemaakt waarbij zijn laatste rustplaats uitkijkt over de golvende velden. 

Theo was overmand door verdriet en ook dr. Paul Gachet, die volgens Vincent misschien wel zieker was dan hijzelf, kon bij  de afscheidsrede die hij zou houden niet meer uit zijn woorden komen en liet de tranen over de wangen biggelen. 
De dochter van Gachet, Marguerita, zou voor Vincent 1x poseren, spelend aan de piano en daarna nooit meer, want ze vond hem een engerd. 

In het boek van de heren Steven Naifeh en Gregory White Smith wordt een bewijsvoering voor een ongeluk aangegeven, dat een jongeman, René Secretan, indertijd 16 jaar en een pestkop, e.e.a. zou hebben opgebiecht op zijn sterfbed, toen hij 82 was (wat weer doorverteld is aan derden later). 
René zou van Ravoux een revolver geleend hebben, caliber 0.380, en zoals hij zei een pea-shooter was en dan volgen er meerdere lezingen: dat het een afstandsschot geweest zou zijn of dat Vincent hem wilde ontwapenen waarbij de revolver zou zijn afgegaan.
Vincent wilde niemand beschuldigen of misschien iemand beschermen?
Een ander verhaal komt van Madame  Liberge,  indertijd 20 jaar oud, die van haar vader had vernomen dat Vincent juist van een andere tegenovergestelde richting kwam vanuit het gehucht Champonval  en chateau Gosselin.
Een andere inwoonster, Madame Blaize, zou dat bevestigd hebben.
Anderen beweerden dat Vincent het pistool had geleend van Ravoux om op kraaien te schieten.
We kennen Vincent alleen als zeer diervriendelijk en liefde voor de natuur, die 
een vlieg nog geen kwaad kon doen.

In elk geval bleef hij bij zijn verhaal dat hij het zelf gedaan had.
Wat zich heeft afgespeeld tijdens de gesprekken met broer Theo in het Nederlands weten we natuurlijk niet, maar er zijn geen verhalen door Theo naar buiten gebracht over ongelukken.  
Theo zou in een zware depressie vallen na enige tijd en bijna een kopie worden van zijn broer.
Hij leed ook aan geslachtsziekte maar de hevige emotie kan het proces versneld hebben.
Uiteindelijk is hij naar Utrecht vervoerd en 6 maanden na zijn broer overleden in Utrecht.
Na vele jaren heeft de weduwe Jo van Gogh–Bongers hem in 1914 laten herbegraven naast zijn broer in de heuvels van Auvers waar ze nu zij aan zij rusten.
Jo zou hertrouwen en voor de 2e keer weduwe worden. 
  
 

Na onze expeditie met archeologen en hun detectoren in 2008 bleef ik met een gedachte zitten!
Als de kogel niet was verwijderd zou die dus daar nog moeten zitten.
Een eerste gedachte was om ongeveer op de juiste plaats een gaatje te boren in het graf en een sonde te laten zakken om de kogel te detecteren en een signaal op te vangen.
Dat zou natuurlijk grafschennis zijn.
De tweede gedachte was om het dan met een metaaldetector te proberen, deze zijn momenteel echter niet krachtig genoeg.
Onze stadsarcheoloog  heeft echter een kennis, die met een grondradar wagentje op grote diepte ook bommen kan detecteren.
Na wat Googlen is er nogal een aanbod en verschillende expertise om zoiets toch mogelijk te maken.
Met behulp van GSM kan het signaal doorgegeven worden via de satelliet en de locatie zichtbaar gemaakt worden op een beeldscherm.
Bijzonder interessant zou zijn als er inderdaad een bullit 0.380 zichtbaar wordt.
We weten alleen niet of de kogel van lood of ander materiaal was en hoe zich dat ontwikkeld na meer dan 100 jaren in de grond.
Mocht het een zwaardere kogel zijn dan klopt het verhaal niet van Rene Secretan.
Als je niks vindt en de kogel reeds vergaan ... is er nog steeds niks bewezen. 

Mocht er een ander conspiratie-theorie ontstaan zoals eventueel dat Vincent een meisje molesteerde dat zich verweerd had met een priem is dat ook een mogelijkheid.
Het boek verhaald dat van Gogh pornoafbeeldingen met zich meedroeg en zelfs dat hij masturberend in het bos betrapt was. 

Of dat Anton Hirsch zich net als Paul Gauguin indertijd in Arles bedreigd voelde toen Vincent deze achtervolgde met een mes.
Hij moet dat verhaal wel gekend hebben en dat de geschiedenis zich mogelijk zou kunnen herhalen en daarom de revolver van Ravoux uit voorzorg bij zich had gedragen. 

PS

Deze twee bedachte spinsel mijnerzijds heb ik nooit eerder gehoord.
Natuurlijk zijn er allemaal verhalen uit de overlevering en dat over een periode van twee maanden in een klein dorpje waarbij ieder zijn eigen versie aan de belangstellenden vertelden of het verhaal naar zich toetrokken of versterkten.
De verfilming "Lust for Life" met Kirk Douglas schijnt dat nog eens bevorderd te hebben.
In elk geval is de bullit proof nog niet bullitproof. 

Naschrift

Uit de brieven van Van Gogh weten we dat hij wegens de slechte toestand van zijn gebit in Antwerpen 10 tanden zou laten "knippen" en dat hij een mond vol valse tanden had. Deze zullen wel van ceramiek zijn geweest en niet te lokaliseren door detectoren.
Over Paul Gauguin weten we dat er echte tanden van hem (en opiumflesjes]) zijn teruggevonden, na zijn dood in 1903, in een oude waterput van zijn huis op  Atuna, Margues-eilanden, waar hij na zijn verblijf op Tahiti naartoe is verhuisd. 

Zelf heb ik van een kennis, die bevriend was met de burgemeester van Auvers, na een goede daad paar flintertjes heeft gegeven van het behang uit Vincent’s sterfkamer van de zolder van de Ravoux herberg. 

De eigenaar van Ravoux Inn is nu in handen van de Belg Dominique-Charles Janssens (1948) die het erfgoed heeft gekocht, nadat hij voor de deur een ongeluk had gehad en dat als een voorteken zag.
Met behulp van velen heeft hij de herberg in oude staat gebracht en opengesteld voor het publiek en het ondertussen zorgvuldig koestert. 

Frank Stroeken van Holland Art Gallery zou graag met me naar Auvers gaan omdat zijn vriend Corneille daar begraven zou liggen en hij het graf wil bezoeken.


 Peter Nagelkerke, november 2011 Eindhoven. 
 
 

 

 
BULLIT 3
 
Volgens de toenmalige ooggetuige Alina Ravoux hebben ze Vincent van Gogh tegen het avonddonker, op 27 juli 1890, kromgebogen zien terugkeren, met een extra opgetrokken schouder, naar de herberg van haar vader Gustave Ravoux in Auvers sur Oise, Place de la Marie, nadat hij 's middags niet was verschenen voor de maaltijd. 
Gustave ging kijken hoe het met Vincent was op het kleine Spartaanse zolderkamertje no. 5 van 7 vierkante meter dat hij daar huurde voor 3,5 franc en met slechts een dakraampje. 
Ravoux verhuurde vooral aan internationale kunstenaars uit die tijd. 
Vincent had strompelend de trap beklommen en Gustave vond hem kreunend met opgetrokken knieën in het ijzeren ledikant.
Hij vertelde dat hij zich had verwond, trok zijn hemd op en een klein gaatje was zichtbaar in zijn borst net onder de ribbenkast.
Er was weinig bloed te zien.
Dokter Mazery, de dorpsdokter met een praktijk in Parijs, die vaak in Auvers verbleef, is erbij gehaald en stelde een eerste diagnose. 
Later ook Dr. Paul-Ferdinand  Gachet die van Gogh sinds 2-3 maanden "behandelde"  voor de psychische aanvallen en welk contact door bemiddeling van broer Theo tot stand gekomen was om een oogje in het zeil te houden.

Vaker had Vincent in die korte tijd, als huisvriend, de dokter bezocht. Vooral op zondagen omdat Gachet zelf maar 3 dagen per week in Auvers was wegens zijn praktijk in Parijs.
Hij stond bekend voor het behandelen van geestesziekten. 
Gachet schilderde onder pseudoniem Paul van Ryssel en was daarnaast een kunstliefhebber en had regelmatig de later beroemde impressionisten uit die tijd over de vloer, wiens werken hij verzamelde en daarmee een waardevolle collectie opbouwde. 
Dr. Paul Gachet had niet de expertise voor dit soort verwondingen en al helemaal niet het benodigde instrumentarium, maar samen met Dr. Mazery kwamen ze tot de conclusie dat Vincent niet vervoerd kon worden!

Vincent had om zijn pijp gevraagd en deze is door Paul Gachet  uit zijn kiel gehaald en voor hem gestopt. 
Vincent had blijkbaar wel de gehele afstand vanuit het veld  naar de herberg teruggelopen, echter zonder zijn spullen zoals ezel, doek, stoeltje en schilders kistje.

Betreffende de plaats des onheil bestaan verschillende versies. 
De schilders attributen zouden nooit teruggevonden zijn en ook de revolver was verdwenen. 
Ik heb vernomen dat er nog regelmatig roestige revolvers gevonden worden door mensen die claimen dat het de revolver van Vincent moet zijn geweest. 

De kogel zou niet verwijderd kunnen worden en was waarschijnlijk in de buurt van de ruggengraat of via de maag vast komen te zitten en in elk geval niet uitgetreden.
De kogel zou onder een ongebruikelijke hoek zijn afgevuurd en in elk geval niet rechtdoor gegaan zijn.
Een conclusie was dat een rib de kogel zou hebben afgebogen. 
Het wapen zou van een klein kaliber zijn, alhoewel in het Amerikaanse boek "van Gogh The Life"  wordt gesproken over een kogel van 0.380 wat ongeveer 9 mm is.
Rond de wond zou een rond rood ringetje zichtbaar zijn geweest met daar omheen een paarse verkleuring.
Ook zegt hetzelfde boek dat de kogel was afgevuurd van een afstand. 
Was er expertise om dat te bevestigen? 

's Nachts hoorde de Nederlandse kunstenaar Anton Hirschig, die op het kamertje ernaast woonde, het kreunen van Vincent.
Hirschig vertelde: 
"Hij lag op zijn zolderkamer onder een zinken dak. Het was verschrikkelijk warm. 's Nachts schreeuwde hij, schreeuwde hij hard: Er is dus niemand die mijn buik wil openen. Midden in de nacht, ik geloof dat er niemand bij hem was, en ’t was zoo warm. Zijn bed stond tegen het beschot van de andere zolderkamer waar ik sliep. Ik heb geloof ik nooit een andere dokter gezien als zijn vriend de gewezen (?) militaire dokter. Het is je eigen schuld waarom heb je jezelf gedood? Hij had geen instrumenten die dokter. Hij heeft daar gelegen tot dat hij dood was."  

Hirschig beschrijft de begrafenis zelf niet, hoewel hij wel aanwezig was en geholpen heeft bij het regelen, het verzamelen van bloemen voor de kist en naar het nabijgelegen Mery is gelopen om de lijkwagen te huren.
Hirschig beschreef ook een en ander aan Plasschaert en daarbij worden de volgende opmerkingen van Hirschig geciteerd:
"Ik zie hem nog met zijn afgesneden oor en zijn verwilderde oogen, waar iets krankzinnigs in zat en die ik niet dorst aan te kijken, zitten op de bank voor ’t raam van ’t cafetje. Alles was verschrikkelijk aan die man. Ik geloof dat hij veel geleden heeft hier op aarde. Ik heb hem nooit zien lachen."   

Broer Theo werd de volgende dag gewaarschuwd in Parijs om snel te komen.
Hij trof Vincent rechtop zittend aan in bed en dacht in eerste instantie dat een en ander zou meevallen, zoals hij schreef aan zijn echtgenote,  Jo van Gogh-Bongers. 

De politie van Auvers kwam ook op bezoek omdat zelfmoord een misdrijf is.
Ze maakten rapport op na de bekentenis dat Vincent zichzelf had verwond.
De gedachte dat hij op kraaien schoot lijkt niet waarschijnlijk en toch dan slechts hoogstens om te  verjagen.
Vincent had groot respect voor de natuur.
Zijn vogelnesten verzamelde hij indertijd pas als de vogels waren uitgevlogen.
Zelfs een vlieg liet hij ontsnappen van zijn vingers en hij schilderde etende ratten in zijn atelier en waarschijnlijk ook de opgezette kalong (of vliegende hond).
Dus dieren doden zat al van kinds af aan niet in zijn natuur, integendeel! 
 
  
 
 
Trouwens waren de velden waar Vincent het koren schilderde zover als het oog reikte en een paar kraaien zullen hem best gezelschap hebben mogen houden en zal hem beslist niet gedeerd hebben.
 
Vincent vertelde de opgetrommelde gendarme dat hij het zichzelf  had aangedaan en vond recht te hebben om met zijn lichaam te doen wat hij zelf wilde.
Vincent heeft zelf nog wel gevraagd om de kogel te laten verwijderen en dacht dat deze in zijn maag zou zitten.
Theo zou de gehele nacht bij Vincent blijven terwijl die pijp rokend in zijn bed lag. Ze spraken Nederlands met elkaar. 

PS

Bij een eventuele longperforatie zou roken niet mogelijk zijn, zoals bij een klaplong? 

Uiteindelijk is Vincent na ongeveer 30 uren gestorven in de armen van broer Theo en moet nog lang bij bewustzijn zijn gebleven.
Vincent verzoende zich uiteindelijk met zijn lot en stierf op 29 juli en vond dat hij "zo rustig heengaan kon".
Zijn laatste brief aan Theo was niet verstuurd en zat nog in zijn zak. 
Als we simuleren hoe Vincent zichzelf heeft kunnen verwonden zijn er een aantal mogelijkheden.
Zelfmoorden door pistool of revolver gebeuren in 98% van de gevallen met door het hoofd te schieten en zelden in de borst. 
Om de plaats van het hart in de borst nauwkeurig te  lokaliseren is zeer riskant, alhoewel van Gogh  anatomisch daarin goed onderlegd was door zijn tekenstudies van het menselijk lichaam en kennis van een skelet.
Een aantal werken zijn daarvan bekend. 

Volgens mijn bescheiden theorie zijn er minstens een aantal ergonomische mogelijkheden als je jezelf in de borst wil schieten.
Armen zijn lang en maken een vreemde en moeilijke  hoek als je een pistool naar het hart richt en met de wijsvinger de trekker zou overhalen mede  afhankelijk van de lengte van de loop van een pistool. 
Vooral als je dit bekijkt vanuit een ergonomisch perspectief.
Of hij misschien zittend op zijn stoeltje, staande, dan wel liggend en kijkend naar het laatste schilderij op zijn ezel of starend naar de hemel en heelal waar hij zo filosofisch over heeft gesproken en geschreven met zijn broer en vrienden. 
We denken dan aan de sterren-hemels die hij schilderde en de gedachte dat de sterren middelen waren van hemels vervoer. Daarbij ziektes meenemend zoals men op aarde de bus neemt naar Tarascon. 
Het blijven toch mogelijkheden om te onderzoeken? 

Door het meenemen van een pistool kunnen we ook gevoeglijk aannemen dat de zelfverwonding geen opwelling was maar een weldoordachte daad. 
Me inlevend zal hij vast wel enige de tijd genomen hebben om afscheid van zichzelf en het leven te nemen alvorens de trekker over te halen.
Heeft hij ook nog een laatste pijpje gerookt en in zijn zak gestopt. Op zijn sterfbed heeft hij rustig en veel gerookt.  
De liggende optie lijkt me zeer waarschijnlijk. 
  1. Van Gogh was rechts en het is aannemelijk dat hij zijn rechterhand heeft gebruikt, de elle boog steekt dan heel ver naar buiten en het polsgewricht maakt een bijna pijnlijke hoek, vooral als je staat. En waarom zou hij er bij blijven staan? 
  2. Linkshandig schieten is nog moeilijker naar de locatie van het hart en de plaatsbepaling nog riskanter. Tijdens het afvuren schiet de loop omhoog, maar als je de trekker overhaalt is er een neerwaartse beweging. 
  3. Mijn gedachte is dat hij dus liggend en het pistool achterstevoren heeft kunnen houden en met de DUIM in plaats van met wijsvinger de trekker heeft overgehaald. 
  4. Dezelfde manier maar dan tweehandig en met links ondersteunend is ook zeker een optie om niet te vergeten omdat het stabiliteit geeft bij het overhalen?   
  5. Een ballistisch en forensisch expert moet daar vast een professionele mening over hebben.
  6. Het lijkt me sowieso een machtig interessant project om daar een studie naar te verrichten . 
  7. Voor zover bij mij bekend heeft tot nu toe niemand een studie gedaan met deze gedachtekronkel betreffende een liggende positie en mogelijkheid van de duim. 
  8. Belangrijk lijkt me om af te vragen waarom de verwonding mislukt is omdat er eigenlijk slechts zacht weefsel geraakt moet zijn en geen vitale delen. Of nauwelijks beschadigd waren en "slechts" een interne bloeding? 
  9. Naar men zegt is Vincent door de avondlucht weer bij bewustzijn gekomen nadat hij dan minstens voor de lunch op zichzelf geschoten zou hebben. Dus ook nog eens minstens 8 uren  in de volle zon gelegen zou moeten hebben lijkt onwaarschijnlijk.
  10. Vreemd is ook dat niemand hem al die uren heeft gevonden terwijl het toch vlak bij het dorp was. Tenzij hij zich verstopt had of rustpauzes heeft genomen (in een schaduw van een boom of hooimijt).  
  11. Volgens de beschrijvingen was hij een kort maar stevig/sterk  manneke mede door de materialen die hij meedroeg op zijn lange tochten. 
  12. Het pistool of revolver zou volgens de overlevering geleend zijn van Gustave Ravoux en moet een oud roestig model zijn geweest, wat ook vaker weigerde of ketste.
  13. Heeft Gustave  de revolver laten verdwijnen om geen problemen te krijgen met de politie? 
  14. Dr. Gachet zou nog een allerlaatste tekening maken van Vincent op zijn sterfbed. 
  15. Vincent zou op 30 juli 1890 begraven worden, na een balsembehandeling wegens het warme weer, met vloeibare carbol. Door Theo geregeld en met kogel en al. Ben benieuwd of dat 0.380 zal zijn.
  16. De kist, gemaakt door Vincent Levert, was volgens Anton Hirschig van slechte kwaliteit en lichaamsvloeistof lekte (zie ook van Gogh Bullit-proof op deze site
 
 
 

 PS

Onze lokale politieman, Frans van der Aa, die ook wel met onderzoek van zelfmoorden met pistool te maken heeft gehad, brengt me in contact met een ballistisch/forensisch expert.
Ondertussen heb ik ergonomische informatie over de beenderen en gewrichten alsmede van de ribbenkast.
Medisch zullen we ook wel iemand moeten inschakelen om meer over dit mysterie te gaan uitzoeken
 
 
 
 
Opsomming van gedachtes: 
  1. Vincent kwam niet thuis naar de herberg voor zijn lunch. Heeft hij al voor die tijd geschoten? 
  2. Het was die dag een warme julidag en volgens Anton Hirschig, die het kamertje had naast Vincent (onder het dak) was het zeer warm.
  3. Kan Vincent na het schot bij kennis gebleven zijn?
  4. Is hij ter plekke gebleven in de volle zon en kan een gewonde dat bijvoorbeeld 8 uur volhouden?
  5. Is hij in etappes naar de herberg terug kunnen gaan en eerst schaduw hebben opgezocht?
  6. Waarschijnlijk had hij een flacon met drank zoals gewoonlijk  in verband met uitdroging? 
  7. Maakt de alcohol de pijn verdraaglijker?
  8. Als er geen vitale delen geraakt zijn kan men dan overleven?
  9. Kan je praten en pijproken met een beschadigde long?
  10. Kan je lopen met een kogel in de buurt van de ruggengraat?
  11. Waarom heeft Vincent kunnen denken dat het in de buurt van zijn maag was?Blijkbaar was een borrelend geluid in zijn borst hoorbaar als dat van een interne bloeding. 
  12. Heeft hij uitdrogingsverschijnselen kunnen hebben?
  13. Dr. Mazery kon geen uittredende kogel vinden en moet de rug(?) van Van Gogh hebben onderzocht (er heeft geen autopsie plaatsgevonden of forensisch anatomisch/pathologisch onderzoek).
  14. Theo van Gogh dacht in eerste instantie dat een en ander meeviel. Maar heeft hij uiteindelijk een schuldgevoel gekregen omdat hij zijn broer Vincent niet naar een ziekenhuis heeft laten vervoeren (In Parijs waren knappe doctoren)? Hoe denkt een medicus hierover (rapportage in bewerking)?
  15. Wat de oorzaak was weten we nu wel (schotwond) maar wat was de feitelijke reden van overlijden?  
oftewel

HAD VINCENT DIT EIGENLIJK KUNNEN OVERLEVEN????

VRAGEN
  1. Hoe veroorzaakte  Vincent de schotwond en in welke positie (liggend)? Ballistische rapportage in bewerking. 
  2. Zou hij met juiste medische hulp nog te redden zijn geweest en hebben kunnen doorleven? 
  3. Was de daad wegens zijn  hevige depressies en zenuwaanvallen?  
PS 1

In de familie van  moeder Anna Carbentus kwam blijkbaar epilepsie voor. 
Of toch de opgelopen syfilis waarvoor hij reeds in 's-Gravenhage behandeld was?
Of vooral  een psychische  ziekte  en begreep  Theo maar al te goed hoe erg zijn broer daaronder leed en eigenlijk zelf-euthanasie pleegde. 
Volgens mijn eigen ongenuanceerde interpretaties belangrijk genoeg om verder onderzoek naar te doen als "coldcase". 

PS 2

Een opgraving zou antwoorden kunnen geven, echter laat het mysterie maar voortleven zonder grafschennis.    

Peter Nagelkerke, december 2012.
 
 
BULLIT 4  

AANWEZIG 27-09-2013 
Brigadier van politie Eindhoven (F). Deskundige ballistiek van Nederlands Forensisch Instituut  (NFI). Ondersteuningsteam vakgebied wapens en munitie (J). De heren wensen anoniem te blijven i.v.m. vertrouwelijkheid.
Alsmede: Frans Kirchner (FK) en Peter Nagelkerke (PN). 
 
DOEL
Het beschrijven van de verschillende scenario's rond de dood van Vincent van Gogh op 29 juli 1890 na zijn zelfverwonding op 27 juli.
 
OBSERVATIE
In de literatuur rond de beroemde kunstenaar is vaak beschreven dat hij zelfmoord pleegde, alhoewel daar verschillende versies over ontwikkeld en gepubliceerd zijn, tot aan een moordtheorie.
Er zijn een aantal getuigenverklaringen, echter allemaal nadat Vincent terugkeerde naar zijn logement herberg Ravoux en beschreven in Bullit 1 en 2 en Bullit 3 hierboven.  
 
TOELICHTING VERONDERSTELLINGEN EN HYPOTHESE
Op welke wijze heeft van Gogh getracht zich van het leven te beroven en wat zou een aannemelijke manier zijn geweest? Had Vincent de poging kunnen overleven?
 
DE FEITELIJKHEDEN
Van Gogh liep op eigen kracht, enigszins met scheve schouder, terug naar de herberg Ravoux in Auvers sur Oise. 's Avonds en te laat voor zijn diner terwijl hij 's ochtends vertrokken was met zijn schildersspullen. Het was een hele hete dag geweest en hij beklom de trap naar zijn benauwde kamertje onder een zinken dak.
Waar is Vincent al die tijd geweest in de felle zon of had hij een schaduwrijke plaats gezocht? Het tijdstip is onbekend.
Gustave Ravoux is gaan kijken en Vincent lag met opgetrokken benen in zijn bed. Hij liet een wond zien onder zijn hemd en dat was een kleine kring, enigszins paars gekleurd met stippeltjes eromheen.
Van Gogh beaamde dat hij zich van het leven had willen beroven.
Dokter Mazery is erbij gehaald en later ook Dokter Gachet (deze was echter geen medische arts).
De constatering was dat er geen uittreding van de kogel is geweest en dat die vermoedelijk in de ruggengraat is blijven steken.
De dokter zou de kogel niet kunnen verwijderen.
De politie is geweest en maakte rapport op waarbij Vincent heeft gezegd het zelf gedaan te hebben.
In Frankrijk is een poging tot zelfdoding strafbaar.
Broer Theo in Parijs is gewaarschuwd en is naar Auvers is gekomen.
Hij trof Vincent pijp rokend in bed aan welke door dr. Gachet uit Vincent's zak was gehaald.
Feitelijkheden zijn verhaald door Gustave Ravoux en zijn dochter Aline en observaties van de Nederlandse kunstenaar Anton Hirschig die in een kamertje naast van Gogh woonde en hem de gehele nacht had horen kermen.
Broer Theo dacht in eerste instantie dat e.e.a. zou meevallen. Het duurde echter 30 uren voordat van Gogh is gestorven.
Grote vraag blijft waarom Theo zijn broer niet liet vervoeren naar het dichtbij gelegen Parijs met voortreffelijke artsen.
Vincent moet dus inwendig zijn doodgebloed?
  

PN 
Van Gogh heeft ook nog gezegd: "Help! Wil er dan niemand mijn buik open maken?" Dus duidelijk dat van Gogh zijn hart gemist heeft wat toch wel het doel moet zijn geweest. 

J
Experts willen zich niet wagen aan bewijzen als er die niet zijn (geen getuigen van de toedracht, geen wapen of kogel) en dus allemaal achteraf. Via de overlevering nog de vraag: wat is waar of niet waar?
 
PN
Toelichting Peter vanuit de ergonomie met zijn veronderstelling dat Vincent zijn revolver achterstevoren heeft gehouden en met de duim de trekker heeft overgehaald. Volgens de experts schieten zelfmoordenaars zich in 99% van de gevallen door het hoofd (de meest doeltreffende methode).
 
J
Er zijn boswachters die zelfmoord plegen door het geweer ondersteboven te houden en met de duim de trekker overhalen. Soms wordt de loop afgezaagd. Het plan om met robot metaaldetectors de kogel op te zoeken heeft weinig zin omdat radarsignalen van alles kunnen betekenen. Opgraven zou de enige methode zijn om de vervorming van de kogel te bestuderen. 

J
De baan van een afgevuurde kogel kan in het lichaam op allerlei manieren afdwalen als er obstakels zoals ribben zijn. De waarschijnlijkheid is dat er geen echte vitale delen zijn geraakt, maar dat er wel een bloeding kan plaatsvinden.

PN
Er was sprake van een borrelend geluid.

J
Mede doordat Vincent 's nachts zijn pijp bleef roken zullen de longen niet of nauwelijks beschadigd zijn geweest. De milt zou kunnen. Omdat er geen uitwendige bloeding te zien was moet het inwendig geweest zijn.
Bij een schotwond, en zeker van dichtbij, trekt de huid na de intreding van de kogel weer snel terug en sluit de wond min of meer weer af.
Een vetbultje vormt zich en stopt de uitwendige bloeding.
De gedachte dat hij met de duim de trekker overhaalde is zeer waarschijnlijk en als je het tegen je aandrukt, klapt bij het overhalen de revolver naar achteren en moet dan uit zijn hand slaan.
Met de duim schieten is instabiel.
Dat zou ook de reden kunnen wezen dat van Gogh het geen 2e keer probeerde of zich ondertussen heeft bedacht  door de mislukte actie.
Er komt ook gasdruk vrij en die gasbel is groter dan het formaat van de kogel.
Door de kruitresten en hete gassen vormt zich een paars gestippeld patroon als cirkel rond de wond, maar alleen op de blote huid en niet als er kleding overheen zit en van dichtbij.
In dat geval zou Vincent de revolver onder zijn hemd gestoken moeten hebben.
Een wond onder de ribbenkast is een wijd begrip.

  


PN
Niemand praat over een beschadigd hemd en Vincent liet zijn wond zien aan Ravoux door zijn hemd op te tillen.

J
Was er een doodswens?

PN
Vincent had nog wel een laatste brief aan Theo in zijn zak zitten waarin hij zijn broer prijst voor zijn goedheid maar niet direct als afscheidsbrief te noemen.

J
Waren er eerdere doodwensen? 

PN
Vincent leefde roekeloos met zijn gezondheid. Hij placht Brandy en Absint te drinken en in St. Remy wilde hij zijn verf eten en terpentine drinken. Hij gebruikte veel Chromium geel wat later ook giftig is gebleken. 
Natuurlijk waren er zijn ziektebeelden syfilis en epilepsie. 
Broer Theo zou na 8 maanden sterven aan syfilis, jongere broer Cor zou zich later van het leven beroven in Zuid Afrika en een zus van Vincent, Wil, is krankzinnig geworden en heeft 42 jaar in een inrichting geleefd met kunstmatige voeding.

J
Schieten op zich is geen doodsoorzaak. Aannemelijk is nog steeds dat de kogel een Flobert en dus lichte munitie is geweest. Deze kan in het weefsel en ruggengraat blijven zitten zonder echte helse pijnen.

J
Toonde voorbeelden van gebruikte kogels die er enigszins platgeslagen uitzien als kleine champignons. Zonder een kogel allemaal weinig van te zeggen en geen aanknopingspunt. Rond 1860-1870 zitten we op de grens van wapenontwikkeling, ook in Frankrijk, en sindsdien is er niet echt veel meer veranderd aan de hulzen en kogels.

J
Demonstreerde verschillende wapens en o.a. met de duim is de trekker goed over te halen. Flobert kogel met lood en mantel en mogelijk .22  is munitie voor revolver en niet voor geweer. Gezien tijdsgeest moet het lood zijn geweest.

J
Conclusie: Mij lijkt ook aannemelijk dat hij vanuit een zittende positie, bijvoorbeeld zijn kruk, heeft geschoten. Recht van voren en het wapen achterstevoren.

PN
Natuurlijk wist van Gogh alles van de anatomie van het menselijk lichaam. 

FK
Bevindingen van de experts beschreven.